Gesloopt van 2 dagen werken...

Een blog eerder dan verwacht...

50% gaan werken

Gisteren ben ik begonnen aan mijn nieuwe uitdaging, 50% gaan werken!
Er is heel veel contact geweest tussen mij, de arbo arts en het uitzendbureau en mijn afdeling om alles door te spreken hoe nu verder... Een van die afspraken was dat ik, als ik me niet lekker voelde of heel erg moe was ik de dag voordat ik 'vrij' wilde voor 14.00 contact op zou nemen met het uitzendbureau, bellen of als ik aan het werk was langsgaan... Ik noem het even 'vrij' omdat ik die dag uit geroosterd zou worden om te kunnen rusten en niet om leuke dingen te doen...
De eerste 2 uur werken gaan goed! Allebei de dagen zijn deze voorbij gevlogen! Wat is het fijn om weer op het werk te zijn, mensen te zien en spreken. Gewoon zoals het hoort het 'normale' leven.
Omdat ik gisteren zo moe was na m'n eerste dag werken, (ik heb van 19.30u tot 10.30/11.00 geslapen) Dacht ik verstandig te zijn na wat overleg met m'n moeder om te te bellen dat ik morgen een dag 'vrij' wilde zijn omdat ik me gewoon niet goed voel... 'Kom maar even langs in je pauze of voor je dienst' werd er door de telefoon verteld... Nou ik er voor m'n dienst begon naartoe...
Eerst alles leuk hoe het gaat blabla... Daarna ik wist niet meer wat ik moest antwoorden toen ik het volgende te horen kreeg... Dat het niet de bedoeling was om 'vrij' te vragen omdat het toch de bedoeling is om terug naar de 100% te gaan... Omdat ik anders nooit in het ritme van terug hele dagen werken zou komen... Nu snap ik dit echt wel, na een lange tijd ziek thuis zijn (9weken) is het altijd even lastig met terug opstarten... Maar het is niet dat ik niet wil! Ik kan het gewoon niet.
Mijn hoofd wilt wel, maar mijn lichaam heeft duidelijk een andere gedachte hierover. Nu mocht ik van het uitzendbureau dan wel morgen 'vrij' zijn... Als dit maar niet veel vaker zou gaan voorkomen...

Het is gewoon zo lastig al die tegenstrijdige berichten, want en dat mag zeker ook gezegd worden... Het uitzendbureau vraagt ook gewoon hoe het gaat met me, dat ze het erg vinden dat het zo gaat... Misschien komt het ook wel omdat hun natuurlijk voor het bedrijf het beste willen wat ik zeker snap maar als jonge chick die wilt werken en het liefst geen minuut stil zit, is het knap lastig om in deze situatie te zitten!

Aan het werk!

Vandaag lekker gewerkt, het was niet zo heel druk... Op het gemakje bestellingen ingepakt, orders gepickt... Maar na 2 uur begon mijn lichaam weer te protesteren... Ik durf het gewoon eigenlijk niet eens meer te zeggen waar ik ook ben... Ik wil niet zeuren of klagen dat het niet goed gaat... Ik wil gewoon doen wat ik moet doen...
Tot de supervisor vanmiddag naar me toe kwam om te vragen of het wel goed ging... Toch maar verteld dat het gewoon niet lekker ging maar dat ik wel graag wilde... Hij ging even overleggen met andere van de afdeling, en toen kwam hij met de verlossende woorden, je mag naar huis hoor als je wilt... Zonder gezeur of wat dan ook! Wat voelde dit als een opluchting...! Al ben ik er natuurlijk niet blij mee...
Ik ben zo blij dat de afdeling zo lief is voor me en me de ruimte geven!