frustratie...

Momenteel zit ik nu alles bij mekaar zoon 7a8 weken al thuis... Het ging zo slecht met me dat ik niet kon werken. Het begon allemaal met mijn hart een paar weken terug. Ik had middagdienst, om half 1 begonnen met werken tot ja wanneer we klaar zouden zijn, meestal tussen een uur 18.00/20.00.
's ochtends toen ik wakker werd had ik last van hartritmestoornissen, maar ja gezien dat dat zo vaak is ben ik gewoon naar mijn werk gegaan. Na een uur/anderhalf uur merkte ik op het werk dat het helemaal niet goed ging, alles kwam vertraagd binnen, was heel erg misselijk en duizelig. Steeds het gevoel dat ik door mijn benen zou zakken. Om een uur of 4 naar mijn coordinator gegaan, dat ik me echt niet lekker voelde en naar huis wilde... Dit mocht gelijk van hem, ik legde uit voor zover dat op dat moment ging wat er was en dat mijn medicatie van mijn hart niet aansloeg. M'n moeder gebeld die me meteen kwam ophalen... Ik ben gewoon mijn bed ingegaan want het is niks nieuws voor me, meestal als ik een dag of 2 rust gaat het weer prima en doet m'n hart weer wat hij moet doen.

Na een paar dagen terug gaan werken ivm de arbo arts die vond ook dat ik weer aan het werk kon, ik heb het een uur volgehouden en toen zakte ik weer bijna in mekaar, weer naar huis, een week later pas weer gaan werken.
Die maandag de hele dienst gewerkt, ik was best blij want ik was weer op het werk, moest wel rustig aan doen merkte ik aan m'n lichaam maar ik kon werken! Dacht als ik het nou rustig aan doe, komt het vanzelf weer dat ik meer energie krijg, maar helaas...
De dinsdag erna moest ik andere werkzaamheden doen, want op mijn afdeling heb je verschillende werkzaamheden die er moeten gebeuren. Mijn lichaam was het hier niet mee eens, maar ik durfde gewoon niet aan te geven dat het niet ging... Wilde niet overkomen als een zeur, want ik werk gewoon graag en wil daar niet weg. Ik voelde dat mijn lichaam uitgeput was en niet meer wilde, maar mijn hoofd wilde wel door... Zo frustrerend! Na een paar uur heel langzaam te hebben gedaan, werd alles heel wazig... Weet ook niet alles meer... Ik ben water gaan drinken in het kantoor, in gesprek geraakt met de planner... Waarover we het gehad hebben weet ik niet eens meer, ergens vaag alleen gaat het? gaat het? waar ik eigenwijs op het geantwoord mwha, ik hoef niet te zitten... Toen stond ik ineens met mijn supervisor bij het uitzendbureau en het enigste wat is blijven hangen is dat ik naar huis 'mocht' tot ik weer beter was...

Vele bezoekjes aan de huisarts verder ben ik eigenlijk nog niks wijzer... Hij weet het eigenlijk ook niet meer... Daar kwam het op neer... Ben weer doorgestuurd naar de Cardioloog om weer uitgebreid getest te worden... Ook moest ik maar naar de psycholoog gaan want misschien was het door alles wat ik vroeger heb meegemaakt... Ik daar naar toe, veel gepraat... De kans dat het aan mijn 'verleden' ligt is zo klein... Alles gaat nu goed, ik heb werk en het er naar mijn zin, ik 'sport' weer een beetje(hierover vertel ik straks wat meer)... Thuis gaat het super...
Ik ben gaan google, en een lijstje bijgehouden met alles wat ik mankeer op dit moment en hoelang dat dat dan al speelt... Natuurlijk weet ik dat je niet van het ergste uit moet gaan, maar er waren een paar 'ziektes' en voornamelijk een... die alle symptomen hebben waar ik nu al jaren lang mee worstel... Toeval, te ver gezocht, of zou ik dan toch echt iets mankeren?


De ziekte ME;
Deze ziekte ik zal onderaan een link toevoegen zodat je zelf kunt lezen hoe en wat... Ik heb al meerdere verhalen gelezen van mensen die deze ziekte hebben, en het zo best griezelig want de verhalen die er staan zouden zo mijn verhaal kunnen zijn... ME zou ook meteen verklaren van mijn CRPS die ik heb gehad op mijn 16de en mijn hartproblemen, mijn verstoorde slaapritme en waarom ik overgevoelig ben voor licht...

https://nl.wikipedia.org/wiki/Myalgische_encefalomyelitis

Misschien is het allemaal wel wat ver gezocht, maar op de momenten dat je het niet meer weet ga je alles bekijken... Ik hoop gewoon dat ik morgen, of van de week, weer terecht kan bij de huisarts om over alles weer te praten... Dan maar kei veel onderzoeken, als ik daarmee te horen kan krijgen wat ik heb.

Sporten...
Ik wil verder nog even iets kwijt, ik krijg van heel veel mensen te horen waarom ik wel ga sporten en niet ga werken... Nu is dit in overleg met een arts geregeld... Dus ik ga hier niet heel ver op in... Maar ja ik sport 2 dagen in de week.. ongeveer een half uurtje.. en dan lig ik de rest van de dag, plus de andere dag te slapen, kapot te zijn van dat ene half uurtje... Ik train niet eens echt als een beest... Alles op het gemakje, vrijwel geen gewicht, cardio bestaat uit 10 minuten wandelen, als ik de 10 minuten al volhou.. Het is gewoon zo frustrerend dat mijn hoofd alles wel wilt en mijn lichaam niet... Ik wil niet thuis zitten, wil gewoon werken.. Maar het gaat niet..