Revalidatie centrum de weg ernaar toe
De afgelopen week kreeg ik de brieven binnen dat ik naar het revalidatie centrum mocht komen... Ik was zooo blij! Eindelijk kan ik weer vooruit gaan kijken... Voor dat ik er heen ging moest ik een vragenlijst invullen die zoon 3u zou duren!! Na 1 uur had ik het echt wel gehad met al die vragen... Een deel op neutraal gezet.. ik de hoop dat het sneller ging... maar helaas... ik kreeg het zelfs niet eens af... Ik was veelste moe om alles in te vullen. Toen ik aankwam kreeg ik gelijk te horen dat ik alles wat ik nog niet gedaan had MOEST invullen voor het gesprek... Maar... ik en iets snel moeten invullen... vol spanning... zo zenuwachtig als het maar zijn kan... en adhd... Ik heb maar wat ingevuld om er van af te zijn... Ik weet dat dit niet goed is, maar pff ik was er vanaf! Ik vroeg nog om meer tijd maar die kreeg ik niet...Revalidatie centrum
Het startgesprek was met een psycholoog (een vrouw)... Ik voelde gelijk geen klik... maar he, ik dacht ik moet het gewoon doen... Toen mevr. een paar vragen had gesteld wist ik ergens geen antwoord op... Dus, keek ik mijn moeder aan zodat zij het kon aanvullen. (Ja sorry ik onthou gewoon niet zoveel op het moment) Waarop mevr. meteen zei, Nee ik wil alles van haar horen... Nou je raad het vast al wel... toen had ik het al... Mijn irritatie level steeg met de minuut... minuut wat zeg ik... seconden...! Mevr. was boos dat ik haar toen het gesprek steeds verder liep niet meer aankeek... Alles werd gewoon teveel, het besef dat ik daar zat... ik dacht alleen maar... dit kan niet.. ik hoor hier niet... ik hoor te werken en in de sportschool te zitten... maar de realiteit is toch net ff wat anders... Ik zat aan het bureau met een psycholoog om te praten hoe mijn traject zal gaan, hoe ze mij 'opnieuw' gaan leren lopen etc. Mijn hoofd was een chaos...Daarbij kwam dat mevr. de psycholoog mij enorm aan het uitdagen/uittesten was... of nja die indruk had ik... Na, ik denk na nog geen half uur, waren mijn ogen gevuld met tranen... Ik wist niet meer goed wat ik moest doen... Tuurlijk wilde ik luisteren en horen hoe ze me gaan helpen, maar ik kon gewoon even niet meer... Op vragen begon ik geen idee te antwoorden omdat ik het gewoon echt even niet meer wist... Zegt ze... IK wil GEEN geen idee meer van je horen... waarop ik de andere vragen beantwoorde met, zou kunnen/misschien/is een optie (zulke antwoorden) Na bijna een uur... had ik het zooo gehad met die vrouw, dat ik zei dat ze het lekker uit kon zoeken... (Ik dacht hele andere dingen maar dat zei ik maar niet ;-) ) Ik raakte een soort van in paniek en wilde het liefste de stoel naar haar toegooien... Gelukkig beseft ik ook dat als ik dat zou doen, alles voorbij is... Dus koos ik ervoor om weg te lopen...
Schijnbaar had mevr. tegen mijn moeder gezegd, ah laat ze maar even afkoelen ze komt zo wel terug... Waarop mijn moeder zei, nou ik ken ze al langer als vandaag, die komt echt niet terug... Het is dat ik bijna niet kan lopen, en geen autosleutel had, anders was ik helemaal weggegaan... Mevr. kwam achter me aan gerent ( haha jaja op dr hakjes ) hier zag ik later de humor dan wel van in... (Ja! Humor! moet toch positief blijven) Eenmaal terug, nog steeds een beetje ver weg in mijn hoofd begon ze verder te vertellen... Ik denk dat ze minimaal 4x heeft gezegd en nu ga ik vertellen wat we gaan doen voor je, met vervolgend hele andere dingen te zeggen... Hallo ik heb ADHD ik kan hier niet mee overweg, als je zegt dat je iets gaan vertellen, doe dat dan ook!!
Dan eindelijk de behandeling!
Ze willen dat ik 'terug' actief ga worden... Omdat sporten voor mij zo belangrijk is willen ze er naartoe werken dat ik 8u per week ga sporten en 8u in de week terug ga lopen... (Het opnieuw leren lopen en dan terug op conditie komen)... Dus 16u per week! Dit is niet in een week gedaan... HELAAS! Ik krijg om mee te beginnen een traject van 18 weken... daarna gaan ze opnieuw bekijken hoe het dan gaat, en hoe we dan verder gaan... En of de doelen die ik en hun willen gelukt zijn...De komende paar weken heb ik nog verschillende uitgebreide testen en dan pas word alles definitief!
Na alles wat er gebeurd was, was ik zoo gefrustreerd dat ik tijd voor mezelf wilde... en wat doe ik dan? Juist! Ik wilde hightlight bij mezelf zetten (blonde kleine plukjes)... Maar gezien ik iets te... hoe zal ik het noemen... actief was... is mijn haar nu helemaal blond... Hahaha ahja!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten