Revalidatiecentrum
Na mijn eerste bezoek aan het Revalidatiecentrum, wat niet vlekkeloos ging... Volgende nog 2 intake dagen... Het 2de intake bezoek, ik ging met een blok beton in mijn maag er heen... Ik kon alleen maar denken aan het eerste gesprek... Maar wonder boven wonder ging het goed! Ik heb een uitgebreide fysio test gehad, hierbij keken ze wat ik allemaal nog wel kon en wat minder ging... Ik moest eerst op een fiets 8 min fietsen (OMG Ik haat fietsen!!!) Maar ik heb het volgehouden! Niet de snelheid wat moest, mijn been deed raar... moest heel mijn lichaam zowat bewegen om met rechts te kunnen trappen... De rest van de testen ging goed! Moest me opdrukken... maar die vrouw die de test afnam zei kijk zo maar ze kon het zelf niet! Gelukkig lachte ze er zelf om en maakte ze grapjes... Daar ging ik dan.. ik lag plat op mijn buik... maar ik kreeg mijn rechtervoet niet zo weggezet... Dus legde ik mijn voet op mijn linkerbeen en ik drukte me op.. Waarop ik best wel een verbaasd gezicht kreeg dat ik het kon. (haha heeft al die jaren sporten toch iets goed achter gelaten!) Het 2de deel van de 2de dag kreeg ik een uitgebreide psychologische test... Ditmaal met een andere psychologe... (JAAA ze hebben daar dus wel toffe psychologen zitten ;-) ) Dit was ook gewoon goed... Al heb ik niet verteld wat ik allemaal heb meegemaakt... Het is misschien niet goed om die dingen te verzwijgen, maar ik heb gewoon geen zin om weer over alles te moeten praten, alles heeft een plekje gekregen en mijn leven is nu goed! Op mijn gezondheid na dan...De 3de intake dag
Deze dag stond in het teken van of ze mijn behandeling door willen zetten... Ik had eerst een skype gesprek met de revalidatie arts... Ik blijf het maar raar vinden... Ookal overleggen ze vanalles... Hoe kun je als revalidatie arts een patient aannemen op het horen van verhalen, en een skype gesprek waarbij je beide op een stoel zit... Maar he dit zal hun ding wel zijn... De arts kon er trouwens wel een beetje om lachen dat ik een stoel wilde gooien naar mijn psycholoog van het eerste gesprek. (Zelf keek ze er niet zo vrolijk bij) Nja na een minuut of 10 zei hij dat als ik wil, hun de behandeling verder willen gaan! Ik was blij! Tot ik hoorde dat ik dus aan die vrouw ben gekoppeld van het stoel incident.. DOMPER!Na het skype gesprek had ik met die vrouw een gesprek over de behandeling wat ze allemaal gaan doen de 18 weken dat ik daar zit... Ik legde uit dat als ik 2 dagen achter mekaar niet slaap 's middags ik echt super ziek word... Waarop zij doodleuk zei dat ik angst had om te bewegen... Waarop ik meteen in de aanval ging... IK ANGST om te BEWEGEN? Ik haat het om stil te zitten en niks te kunnen doen... Ik ben super vaak ziek omdat ik dan weg ga, of te eigenwijs ben en niet wil slapen... Waarop ik steeds ziek word... En ik blijf het doen... Ben ik dan bang om te bewegen? Nja met die vrouw kwam ik er niet veel verder mee, ze bleef bij haar standpunt.. Nou oke wat jij wil... Met het behandelplan ging ze vertellen dat ik ergens een keer 3 dagen en 2 nachten weg moet met hun... Waarop ik natuurlijk ook weer in de aanval ging... 1 ik ga niet met vreemde mensen weg... 2 ik hou er al helemaal niet van om ergens anders te slapen met andere... 3 als ik met haar wegmoet, hahaha nee nee dat gaat hem niet worden... natuurlijk heb ik punt 3 maar niet gezegd, maar de andere wel... Ook moest ik in 1 minuut, samen met mijn moeder beslissen of ik thuis wilde blijven wonen of op mezelf zou gaan wonen... Waarop ze heel dom zat te doen dat ik beter alleen kon gaan wonen want ja dat is goed voor je! Dan leer je voor jezelf zorgen... Waarop mijn moeder uitlegde dat ik prima voor mezelf kan zorgen.. en ik vertelde dat ik gewoon nu nog niet alleen wil wonen... Waarom zou ik? Ik heb het thuis goed, dan ga je toch niet weg om alleen te wonen?
De dag na het laatste gesprek
De dag na het gesprek ging ik naar mijn eigen psycholoog, deze man ken ik al ruim 3 jaar en weet alles van me... Vaak is het een taboe om te vertellen dat je naar een psycholoog gaat, maar mensen, echt waar! Dikke aanrader! Als je de goeie hebt, is het gewoon fijn om iemand te hebben waar je alles bij kwijt kunt en iemand die er van een afstand naar kijkt en je helpt! Natuurlijk kun je verhalen bij vrienden en familie kwijt maar die zulle 9/10x aan jou kant staan en dat is niet altijd het beste.Ik had alles verteld van wat er gebeurd was, ook dat de revalidatie kliniek wilde dat ik bij hem weg zou gaan.. Wat gewoon belachelijk is! Hij zei ook, als het niet goed voelt bij de persoon waarmee je gekoppeld bent, vraag dan gewoon een ander want dat is beter voor iedereen... (EN beter voor de spullen die er staan ;-) ) Dus ik thuis, gelijk gebeld, dat ik een ander wil en uitgelegd... ik zou die dag of de dag erna uiterlijk gebeld worden... Ik werd afgelopen dinsdag dan eindelijk gebeld.. maar ik sliep dus belde ik woensdag maar eens terug... ( Ja ze houden zich nu al aan de afspraken...! NOT ) Ik kon niet aan een ander gekoppeld worden met een onzin verhaal...Moest trouwens aan die vrouwdie ik niet mocht uitleggen waarom ik haar niet mocht... haha de uitdaging van de eeuw om dit netjes te doen! Ik kwam er dus niet verder mee... Het was zo en daarmee uit... Maar ik ben ik niet als ik het hierbij zou laten zitten... Hoofdbureau, telefoontjes komen eraan!
ADHD
De afgelopen tijd zie ik veel in de media over ADHD dat het nja soort van onzin is en dat al die medicatie onzin is... Geldklopperij... Mensen die dit schrijven... Hebben jullie zelf ADHD? Omdat ik zo lekker eigenwijs ben stop ik vaak met m'n pillen... Want ja, zonder kan ik ook leven! Ja klopt! Alleen dan is mijn hoofd 1 chaos en kan ik niks filteren zoals een persoon zonder ADHD dat kan... En geloof me... Na ruim 23 jaar weet ik vrij zeker dat dit niet te leren valt! Als alles rustig is om me heen gaat het goed, maar zodra, net als nu... er veel aan de hand is word alles een chaos en krijg ik soms wel eens kortsluiting... en dan kan er wel eens n stoel vliegen.. of tafel.. of pen.. Nee ik ben er niet trots op.. Maar dit is wie ik ben zonder pillen... Met blijf ik veel rustiger, kan ik dingen een heel stuk wel filteren en heb ik zelfs concentratie om iets af te maken! Ritalin is mijn grootste vriend!Even iets leuks!
Van de week ben ik een paar keer buiten geweest! Super lekker met dit weer! Kan het maar heel even volhouden, maar geniet van alle kleine geluksmomentjes in je leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten