Update afgelopen week:
Ik zou hier zo graag willen zetten dat het nu eindelijk wat beter zou gaan... Maar helaas... Nog steeds slaap ik super veel en moet ik elke dag een paar uur echt op bed liggen omdat ik het anders echt niet trek... Sinds de laatste dag van juni ook nog eens dat mijn contract bij mijn werk niet verlengt word ivm m'n ziekte... Wist wel dat dit moment eraan zou komen, maar nu het zover was, was het toch wel een paar keer slikken... WAAROM?!? Ik wil zo graag... Ik wil zo graag gewoon werken en sporten... Inmiddels zit ik al ruim 20 weken thuis... Het voelt aan alsof ik al jaren thuis zit... De afgelopen week had ik 1 goeie dag, waarop ik iets te blij was dat het goed ging, en meteen daarna gestraft werd door mijn eigen lijf... BAM 4 dagen niks kunnen eten, super ziek... Het is moeilijk op sommige momenten positief te blijven... Vind het wel super leuk en lief dat er inmiddels al zoveel mensen zijn die roepen en het gesprek aan durven te gaan!! :-) Krijg nog wel te horen dat sommige bang zijn om te roepen, dat geeft niet! Dat ben ik ook... Ik ben bang om naar mensen te roepen... Want altijd komt de vraag hoe gaat het met je? en dat is een van de meeste vervelende vragen die er is... Maar het is oke, buiten dat ik ziek ben kan ik nog steeds gezellige gesprekken voeren via app/facebook chat/insta chat!Via facebook heb ik zelfs een meid leren kennen, die aan de andere kant van nederland woont... Ergens vind ik dit super jammer omdat we mekaar niet kunnen zien, maar..! Het is zo fijn om met haar te praten, zij heeft dus vrijwel het zelfde als mij!!! Gewoon normale gesprekken, over vanalles... Maar ook over het ziek zijn... Door haar heb ik de stappen van met een kruk gaan lopen en een rolstoel aan te schaffen kunnen zetten..!